Eerste indruk van de Maori natuur en cultuur
Door: Sander & Jorinde
Blijf op de hoogte en volg Sander en Jorinde
17 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, Tokomaru
De hoofdstad van Nieuw Zeeland, Wellington, was de eerste grote stad waar we weer hoogbouw zagen. Ten opzichte van de steden in Australië een totaal andere stad, aangezien steden hier veelal tegen de bergen op zijn gebouwd. Op woensdag 6 maart zijn we dan ook gelijk de stad in gedoken om te winkelen. Helaas niet bij een H&M of Zara, want deze hebben ze hier en in Australië niet. Blijkbaar zijn deze niet welkom, omdat ze hier graag de lokale bedrijven steunen. Toch genoeg leuks om weer wat nieuws aan onze kledingvoorraad toe te voegen.
Wellington is beroemd vanwege zijn nationaal museum, genaamd Te Papa. Hier hebben we ons de tweede dag vermaakt. Een super groot museum met wel zes verdiepingen. De eerste verdieping heeft een expositie over Nieuw Zeeland. Hier wordt onder andere uitgelegd hoe de tektonische platen over elkaar schuiven en hoe gebergte, gletsjers en grotten in dit prachtige land zijn ontstaan. Daarnaast werden we uiteraard ook geïnformeerd over aardbevingen. Een kleine aardrijkskundeles dus om ons hoofd weer even op te frissen. Een andere expositie ging over de Maori cultuur, veel informatie maar daardoor kregen we een goede eerste indruk van de Maori.
Vrijdagavond zijn we naar de nummer 1 sport in Nieuw Zeeland gegaan: Het Rugby. We hadden een goede wedstrijd: Wellington (Hurricanes) speelde tegen Christchurch (Crusaders). Soms was het erg moeilijk de bal te volgen, deze werd namelijk heel snel over het veld heen en weer gegooid. Een leuke en zeer spannende wedstrijd die uiteindelijke nipt door de Hurricanes gewonnen werd met 29-28. Na afloop kwamen alle stoere jongens van het veld nog handtekeningen uitdelen aan de honderden kinderen die ook in het stadion zaten. Daar kunnen ze in het voetbal nog een voorbeeld aan nemen.
De laatste dag zijn we met een Cable Car, een soort tram, de steile Queen Victoria Mountain opgereden. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht over de stad. De weg terug hebben we zelf gelopen en leidde ons door de Botanische Tuin. Prachtig en erg kleurrijk.
Zondag werden we weer opgehaald door Stray. We werden die dag naar Nationale Park gereden. In dit plaatsje hebben we ons voorbereid op de Tongariro Alpine Crossing. Deze voorbereiding bestond uit het zitten in een jacuzzi waarbij de zon heerlijk op ons gezicht scheen. Niet verkeerd.
Samen met een aantal Nederlandse meiden en Finn uit Ierland stonden we maandagochtend al vroeg op. Wandelschoenen aan, fruit en 4 liter water mee in de rugzak en onze camera in de hand. Klaar dus voor een prachtige wandeling door vulkanisch gebied. Dit gebied, beter bekend als Mordor, was ook het decor van voornamelijk het 3e deel van Lord of the Rings. Het eerst uur van de loop was vlak, aan de linkerkant een riviertje en aan de rechterkant de vulkaan Mount Ngauruhoe (Mt. Doom). Na vier kilometer begon echter het klimmen.330 traptreden leiden ons tot halverwege de berg. Een flinke klim die ieder, zeker vanwege het warme weer, in zijn eigen tempo moest doen. Eenmaal boven krijg je al een mooi uitzicht over het Nationale Park, welke overigens het derde werelderfgoed stuk ter wereld was destijds. Hiervoor was dit het land van de Maori. We daalden weer een beetje waarbij we in de zogenaamde South Crater kwamen. Het best te beschrijven als een vlakgebied met veel zand en waar af en toe een wervelwind ronddraait. Dit gaf ons ook de tijd om ons op te maken voor de laatste klim. Dit keer niet met trappen, maar lavastenen die los op de berg liggen. Drie stappen gezet en je was door het glijden van de stenen weer één stap terug. Al het klimmen en klauteren was de moeite waard. Bovenaan hadden we uitzicht op de Red Crater, Emerald Lakes en de Central Crater welke nog steeds actief is. Wauw! De Emarald Lakes waren helder blauw, uit de Central Crater kwam nog steeds rook en de rode krater was.. rood van de lava. Samen met Finn en Loes zijn we nog richting Mount Tongariro gelopen. Tijdens het lopen zag Sander tussen al het gesteente een mooi begroeit plekje met gras en een aantal plantjes. Hier hebben we op verzoek van Nico en Dorith een steentje met ‘Anne’ erop neergelegd en haar herdacht. Een prachtig plekje met een top uitzicht. De terugweg naar beneden over alle stenen was voor andere reizigers met niet zoveel wandel- en/of bergbeklimmingervaring best gevaarlijk, omdat het erg stijl is. De hakken-tenen-techniek en slalomtechniek, welke Jorinde vroeger van haar ouders heeft geleerd, hadden we dan ook nodig. Met een voldaan gevoel keerden we terug naar de parkeerplaats, waar er een verdient biertje op ons wachtte. De spieren werden weer verwent in de jacuzzi, waarna we met z’n allen hebben gegeten. Een dag om nooit te vergeten.
Dinsdag is de zwaarste dag voor zowel de buschauffeur als de reizigers van Stray. Vanuit Wellington rijdt de bus helemaal naar Auckland. Een tien uur durende rit, waarvan wij vanuit National Park nog maar vijf uur in de bus zaten. In de avond hebben we met de Nederlandse meiden een hapje gegeten en hebben met een klein rondje door Auckland een eerste indruk gekregen van de stad. Echter, het bed stond al op ons te wachten want de wekker ging al om 6.00 uur de volgende morgen.
Chase, onze buschauffeuse, pikte ons op en met haar zouden we de komende drie dagen rond touren. Onze eerste stop was Hahei aan de noordoostkust. Een schattig klein dorpje dat voor veel mensen uit Auckland goed aan te rijden is om hun weekend daar te vieren. Daarnaast is er een kilometer verderop ook een heel toeristisch stuk. Hier heb je een ‘hot water beach’, als je in een bepaald gebied op het strand een kuil graaft dan komt er warm water omhoog. Samen met natuurlijk een paar Duitsers begonnen we een kuil te graven zodat we een heerlijk bad hadden. Als afkoeling dook Sander de zee nog in. De golven waren echter best wel heftig, zo heftig dat hij een oude man nog uit zee moest redden. Gelukkig is alles goed afgelopen en konden we die avond van een lekkere bbq genieten.
Donderdag zijn we naar de surfspot van Nieuw Zeeland gegaan: Raglan. Hier worden ook veel surfwedstrijden gehouden. Surfen hadden we al in Australie geleerd, dus hebben we gebodysurft en op het strand gelegen.
Vrijdagavond werden we bij de Maori uitgenodigd. We werden door Slim verwelkomt. Deze Maori nam ons mee naar hun ‘Whare’, dit is een soort huis waar de stam bijeenkomt. In deze Whare worden alle belangrijke Maori gelegenheden gevierd. Na het eten zijn we samen met Slim en Harry naar een bos in de buurt gegaan. Hier heeft Harry ons een aantal bladeren laten zien die zij nog steeds als medicijn gebruiken. Terug op hun locatie kregen we een traditionele dans van de Maori te zien, uitgevoerd door de kinderen van Slim. De vrouwen konden een dans met een ‘Poi’ leren, dit is een bal aan een touwtje. De mannen konden de beroemde ‘Haka’ leren, welke het nationale rugbyteam gebruikt voor afgaand aan elke wedstrijd. Na afloop gaven Slim en Harry ons de gelegenheid om vragen te stellen, zodat we wat meer over hun cultuur konden leren. Zo houden ze nog steeds vast aan alle tradities en proberen deze ook door te geven aan de nieuwe generatie. Toch zijn ook zij natuurlijk mee gegaan met de tijd en hoeven ze niet meer te jagen op eten. Het was een leuke ervaring waarbij we vooral hebben gemerkt hoe belangrijk familie voor hen is, we voelden ons dan ook erg welkom.
Na een goede nacht bij de Maori zijn we zaterdag in Rotorua op een andere bus van Stray gehopt om naar het oosten van het Noordereiland te vertrekken. Hierover later meer, we hopen sneller een blog te kunnen posten.
Wellington is beroemd vanwege zijn nationaal museum, genaamd Te Papa. Hier hebben we ons de tweede dag vermaakt. Een super groot museum met wel zes verdiepingen. De eerste verdieping heeft een expositie over Nieuw Zeeland. Hier wordt onder andere uitgelegd hoe de tektonische platen over elkaar schuiven en hoe gebergte, gletsjers en grotten in dit prachtige land zijn ontstaan. Daarnaast werden we uiteraard ook geïnformeerd over aardbevingen. Een kleine aardrijkskundeles dus om ons hoofd weer even op te frissen. Een andere expositie ging over de Maori cultuur, veel informatie maar daardoor kregen we een goede eerste indruk van de Maori.
Vrijdagavond zijn we naar de nummer 1 sport in Nieuw Zeeland gegaan: Het Rugby. We hadden een goede wedstrijd: Wellington (Hurricanes) speelde tegen Christchurch (Crusaders). Soms was het erg moeilijk de bal te volgen, deze werd namelijk heel snel over het veld heen en weer gegooid. Een leuke en zeer spannende wedstrijd die uiteindelijke nipt door de Hurricanes gewonnen werd met 29-28. Na afloop kwamen alle stoere jongens van het veld nog handtekeningen uitdelen aan de honderden kinderen die ook in het stadion zaten. Daar kunnen ze in het voetbal nog een voorbeeld aan nemen.
De laatste dag zijn we met een Cable Car, een soort tram, de steile Queen Victoria Mountain opgereden. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht over de stad. De weg terug hebben we zelf gelopen en leidde ons door de Botanische Tuin. Prachtig en erg kleurrijk.
Zondag werden we weer opgehaald door Stray. We werden die dag naar Nationale Park gereden. In dit plaatsje hebben we ons voorbereid op de Tongariro Alpine Crossing. Deze voorbereiding bestond uit het zitten in een jacuzzi waarbij de zon heerlijk op ons gezicht scheen. Niet verkeerd.
Samen met een aantal Nederlandse meiden en Finn uit Ierland stonden we maandagochtend al vroeg op. Wandelschoenen aan, fruit en 4 liter water mee in de rugzak en onze camera in de hand. Klaar dus voor een prachtige wandeling door vulkanisch gebied. Dit gebied, beter bekend als Mordor, was ook het decor van voornamelijk het 3e deel van Lord of the Rings. Het eerst uur van de loop was vlak, aan de linkerkant een riviertje en aan de rechterkant de vulkaan Mount Ngauruhoe (Mt. Doom). Na vier kilometer begon echter het klimmen.330 traptreden leiden ons tot halverwege de berg. Een flinke klim die ieder, zeker vanwege het warme weer, in zijn eigen tempo moest doen. Eenmaal boven krijg je al een mooi uitzicht over het Nationale Park, welke overigens het derde werelderfgoed stuk ter wereld was destijds. Hiervoor was dit het land van de Maori. We daalden weer een beetje waarbij we in de zogenaamde South Crater kwamen. Het best te beschrijven als een vlakgebied met veel zand en waar af en toe een wervelwind ronddraait. Dit gaf ons ook de tijd om ons op te maken voor de laatste klim. Dit keer niet met trappen, maar lavastenen die los op de berg liggen. Drie stappen gezet en je was door het glijden van de stenen weer één stap terug. Al het klimmen en klauteren was de moeite waard. Bovenaan hadden we uitzicht op de Red Crater, Emerald Lakes en de Central Crater welke nog steeds actief is. Wauw! De Emarald Lakes waren helder blauw, uit de Central Crater kwam nog steeds rook en de rode krater was.. rood van de lava. Samen met Finn en Loes zijn we nog richting Mount Tongariro gelopen. Tijdens het lopen zag Sander tussen al het gesteente een mooi begroeit plekje met gras en een aantal plantjes. Hier hebben we op verzoek van Nico en Dorith een steentje met ‘Anne’ erop neergelegd en haar herdacht. Een prachtig plekje met een top uitzicht. De terugweg naar beneden over alle stenen was voor andere reizigers met niet zoveel wandel- en/of bergbeklimmingervaring best gevaarlijk, omdat het erg stijl is. De hakken-tenen-techniek en slalomtechniek, welke Jorinde vroeger van haar ouders heeft geleerd, hadden we dan ook nodig. Met een voldaan gevoel keerden we terug naar de parkeerplaats, waar er een verdient biertje op ons wachtte. De spieren werden weer verwent in de jacuzzi, waarna we met z’n allen hebben gegeten. Een dag om nooit te vergeten.
Dinsdag is de zwaarste dag voor zowel de buschauffeur als de reizigers van Stray. Vanuit Wellington rijdt de bus helemaal naar Auckland. Een tien uur durende rit, waarvan wij vanuit National Park nog maar vijf uur in de bus zaten. In de avond hebben we met de Nederlandse meiden een hapje gegeten en hebben met een klein rondje door Auckland een eerste indruk gekregen van de stad. Echter, het bed stond al op ons te wachten want de wekker ging al om 6.00 uur de volgende morgen.
Chase, onze buschauffeuse, pikte ons op en met haar zouden we de komende drie dagen rond touren. Onze eerste stop was Hahei aan de noordoostkust. Een schattig klein dorpje dat voor veel mensen uit Auckland goed aan te rijden is om hun weekend daar te vieren. Daarnaast is er een kilometer verderop ook een heel toeristisch stuk. Hier heb je een ‘hot water beach’, als je in een bepaald gebied op het strand een kuil graaft dan komt er warm water omhoog. Samen met natuurlijk een paar Duitsers begonnen we een kuil te graven zodat we een heerlijk bad hadden. Als afkoeling dook Sander de zee nog in. De golven waren echter best wel heftig, zo heftig dat hij een oude man nog uit zee moest redden. Gelukkig is alles goed afgelopen en konden we die avond van een lekkere bbq genieten.
Donderdag zijn we naar de surfspot van Nieuw Zeeland gegaan: Raglan. Hier worden ook veel surfwedstrijden gehouden. Surfen hadden we al in Australie geleerd, dus hebben we gebodysurft en op het strand gelegen.
Vrijdagavond werden we bij de Maori uitgenodigd. We werden door Slim verwelkomt. Deze Maori nam ons mee naar hun ‘Whare’, dit is een soort huis waar de stam bijeenkomt. In deze Whare worden alle belangrijke Maori gelegenheden gevierd. Na het eten zijn we samen met Slim en Harry naar een bos in de buurt gegaan. Hier heeft Harry ons een aantal bladeren laten zien die zij nog steeds als medicijn gebruiken. Terug op hun locatie kregen we een traditionele dans van de Maori te zien, uitgevoerd door de kinderen van Slim. De vrouwen konden een dans met een ‘Poi’ leren, dit is een bal aan een touwtje. De mannen konden de beroemde ‘Haka’ leren, welke het nationale rugbyteam gebruikt voor afgaand aan elke wedstrijd. Na afloop gaven Slim en Harry ons de gelegenheid om vragen te stellen, zodat we wat meer over hun cultuur konden leren. Zo houden ze nog steeds vast aan alle tradities en proberen deze ook door te geven aan de nieuwe generatie. Toch zijn ook zij natuurlijk mee gegaan met de tijd en hoeven ze niet meer te jagen op eten. Het was een leuke ervaring waarbij we vooral hebben gemerkt hoe belangrijk familie voor hen is, we voelden ons dan ook erg welkom.
Na een goede nacht bij de Maori zijn we zaterdag in Rotorua op een andere bus van Stray gehopt om naar het oosten van het Noordereiland te vertrekken. Hierover later meer, we hopen sneller een blog te kunnen posten.
-
17 Maart 2013 - 12:26
Claire:
Lieve zus en broer,
Ik ben er achter gekomen, dat ik nog helemaal niks op jullie weblog heb geschreven. De verhalen die jullie schrijven zijn heel mooi. De foto's zijn ook heel leuk! Ik ben jaloers wat jullie allemaal mee maken.
Jullie zijn bijna op de helft van jullie reis. Ik ben benieuwd wat jullie nog meer beleven... ik kijk ernaar uit!
Liefs Claire
Ps: Ik mis jullie nog niet hoor haha -
17 Maart 2013 - 13:17
Anne-Marie:
Hoi Sander en Jorinde
Wat een mooi verslag weer.
Een medaille voor Sander,omdat hij iemand gered heeft. Petje af!
Wat is de hak teen methode? Zat Kees op volksdansen vroeger dan?
En dan met Duitsers samen kuilen graven.. oude jeugdherinneringen komen weer naar boven.
Oom Wim was vroeger kampioen kuilen graven, hoor
Groetjes
Anne-Marie -
17 Maart 2013 - 21:21
Door En Nic.:
Lieve Sander en Jorinde,
Jullie maken weer ontzettend mooie dingen mee.
Bedankt voor jullie mail en foto.
Het doet ons goed.
Blijf genieten he!!
Lieve groet van ons allen. -
18 Maart 2013 - 07:02
Graeme & Thea:
Ja,wat maken jullie toch steeds meer mooie dingen mee. Het uitzicht over de Crater is fantastisch! Blijf maar genieten. Wij gaan volgende week al weg maar zullen proberen om in Nederland ook naar de blog te kijken.
Liefs en groetjes van ons beiden, Graeme & Thea -
18 Maart 2013 - 19:38
Klaas En Ineke:
Lieve San en Jor,
Wij missen jullie wel hoor, het is erg stil in huis, vooral in de weekends. Inderdaad het 1e halfjaar zit erop, het is toch best wel snel gegaan. Maar nu begint het aftellen.
Laat je toch niet weerhouden om te blijven genieten van de cultuur, mensen, landschap en van elkaar, waar jullie ook zijn.
Liefs van ons. -
19 Maart 2013 - 21:00
Margo Kivits:
Leuk om jullie reisverhalen steeds te lezen.
Wat genieten jullie toch!
groetjes Jaap en Margo -
20 Maart 2013 - 20:26
Ria Maarssen:
Ha Sander er Jorinde,
geweldig wat jullie allemaal meemaken! Van reddingsacties tot toeschouwer bij een rugby wedstrijd. Nog een half jaar te gaan, geniet er vooral van!
Groetjes,
Ruud en Ria. -
10 Oktober 2017 - 14:27
Henlen:
henk de kaulo potvus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
