Het noorden van het zuiden

Op woensdag de 27e stapten we vanuit Kaikoura op de bus naar Picton. Een nieuwe bus, vol nieuwe mensen. Echter na 2 uurtjes rijden kwamen wij al aan in Picton. Hier stapten wij uit, maar Stray-reizigers reden direct door naar Abel Tasman of pakten de ferry naar Wellington. Onderweg naar Picton weer genoten van de prachtige natuur, na iedere bocht en dat waren er vele veranderde het landschap. We reden door de bergen langs moerassen, zee, regenwoud en vele wijnvelden.
Picton is een klein dorpje met een grote haven. Uit deze haven vertrekt de ferry naar Wellington. Op aanraden van Stray verbleven wij in “De Villa” een gezellig, huiselijk hostel. Tijdens het inchecken leerden wij de Nederlandse Bob kennen en op onze kamer de Amerikaanse Scott. Nadat Scott op zijn gitaar voor ons gespeeld en gezongen had, besloten wij met zijn vieren te gaan eten die avond. De Duitse Jens, die bij Bob op de kamer lag, schoof ook aan. Bob had het idee op om een verse maaltijd uit de haven te vissen. Met mosselen als aas probeerden we wat te vangen. We vingen drie vissen, deze waren helaas veel te klein en daarom hebben we ze maar teruggegooid. Ons alternatief voor een verse maaltijd waren de mosselen. We hadden er niet genoeg meer dus zijn wij naar het einde van de haven gelopen om er daar nog een aantal uit het water te vissen. Terug richting het hostel kregen we van een Kiwi nog wat bereidingstips voor de mosselen. Eenmaal terug maakte Jens het toetje, en de rest hield zich met de mosselen bezig. Die avond stond er dus een heerlijke maaltijd op tafel: witte rijst met mosselen en verse groenten. Maar om eerlijk te zijn viel het toetje nog beter in de smaak: warme chocoladecake met vanille-ijs!

Woensdag ging de reis verder naar Nelson. Onderweg stopten we met Stray nog bij een wijngaard waar we Sauvignon Blanc konden proeven. Hier kwamen we echter niet aan toe. Sander werd daar namelijk herkent door een jongen die ook in Warmond woont. Ben je aan de andere kant van de wereld in Nieuw-Zeeland, en dan wordt je door 1 van 5000 inwoners opeens herkend. Totaal verrast en ook een beetje in shock hebben we een afspraak gemaakt om verder te praten in Nelson. Onze bus ging verder en dropte ons af in Nelson. Tijdens het inchecken kwamen we Scott weer tegen. Met z’n drieën zijn we naar de juwelier van ‘The Ring’ gegaan. Ze hebben de ringen in verschillende maten gemaakt voor de film, zodat de ring voor een Hobbit groot lijkt en voor andere personages juist weer klein. De grootste ring, één van 8 inch, hebben we mogen vasthouden. Die avond hebben we met Scott en de Koreaanse Apple (haar Westerse naam), gegeten. Koken heeft ze nooit geleerd van huis uit, dus een mooie nieuwe ervaring voor haar. De pasta werd op de camera vastgelegd en ze smakte tijdens het eten, wat natuurlijk betekent dat het smaakte. Ook voor ons een leuke ervaring met een andere cultuur.

We bleven nog een dag in Nelson en zijn toen naar het midden van Nieuw-Zeeland gelopen. Een kleine heuvel op en we hadden een prachtig uitzicht over de stad, de haven, Abel Tasman National Park in de verte en de gebergtes aan de andere kant. Genieten! De rest van de middag in het zonnetje gelezen en Sander weer een aantal Sudoku’s gemaakt.

Vrijdag aan het eind van de middag werden we door Stray opgehaald en naar Abel Tasman National Park gereden. Een stuk Nederlands ontdekt grondgebied. De chauffeuse bereidde na aankomst een heerlijk barbecue voor met vele lekkernijen.Zaterdag werden we vanuit ons privéhutje wakker door de zon die vanuit zee opkwam en naar binnen scheen. We maakten ons klaar voor een wandeling van 17 kilometer. Met de watertaxi voeren we eerst langs Split Apple Rock, zoals de naam zeg een ronde rots die door midden is gespleten. Hierna voeren we langs het mooie natuurgebied van Abel Tasman. Een bosachtig gebied met af en toe een strand. Onderweg zagen we nog een ”Llittle Blue”, de kleinste pinguïnsoort in het water dobberen. Samen met drie Duitse meisjes werden we op het strand van Torrent Bay afgezet, vanaf hier was het een kwestie van teruglopen. De wandeling was prachtig. Hoog boven het zeeniveau liep een pad, waarbij we verschillende stranden konden zien. Het water was helder blauw. Het was een gemakkelijke wandeling, niet teveel klimmen. We waren na zes uur wandelen toch blij weer bij het begin punt te zijn. Die avond nog heerlijk zitten kletsen met een Amerikaans stel, welke in vier maanden tijd alle werelddelen (behalve Antarctica) gaan bezoeken. Dan doen wij het toch iets rustiger aan ;-)

De volgende bestemming was Wellington om daar echter te komen moesten we eerst terug naar Nelson, om de dag erop de bus naar Picton te pakken. Daar hebben we nog wat rond gefietst en gelopen in de haven.

Dinsdag namen we afscheid van het zuidereiland en vertrok onze ferry naar Wellington. Een mooie tocht door de Queen Victoria Sounds, waarna we The Cook Street over moesten steken. We hadden een mooi plekje vooraan op de boot en dat werd beloond, wij waren namelijk een van de weinigen die naast de boot een stuk of vijf orka’s uit het water zagen springen. Wauw! Na op het zuidereiland alleen in relatief kleine dorpjes en stadjes te zijn geweest, doemde nu de grote stad Wellington op met al zijn hoogbouw. Vanaf het treinstation moesten we naar het hostel lopen. Onderweg zagen we weer grote internationale bedrijven. We liepen langs de levendige haven en het bekende Te Papa Museum. Hier gaan we ons de komende dagen wel vermaken! Maar daar in de volgende weblog weer meer over…