Laatste weken Australië

Onze laatste anderhalve week in Australië. We hebben nog een aantal leuke dingen ondernomen, maar keken toch stiekem ook al vooruit naar Nieuw-Zeeland. Australië was een fantastisch avontuur. Vele kilometers woestijn, prachtige regenwouden, mooie stranden en vele leuke, aardige en gezellige mensen ontmoet. Goed nieuws voor onze ouders: Wij willen hier echter toch niet blijven wonen!

We hadden vorige week besloten om tot het einde van de maand in ons hostel in Melbourne te blijven, waar zo’n 700 bedden staan. Mede doordat we twee leuke kamergenoten hadden: de Duitse Marie en de Engelse Laura. Met hen zijn we een aantal keer de stad ingelopen om te lunchen of om tennis te kijken op Federation Square.

Zondag 21 januari zijn we naar de bibliotheek gelopen, een prachtig mooi en groot gebouw waar vele studenten naar toe komen om zelfs in de zomervakantie en in het weekend te studeren. Het was een echte ouderwetse bibliotheek, zoals een bibliotheek ook hoort te zijn. De bibliotheek is tevens ingericht als museum, een mooie kunstcollectie en een prachtige ronde stilteruimte, waarbij rondom in vele boekenkasten een deel van de zeer oude collectie stond.

Dinsdag zijn we naar de creatieve wijk van Melbourne gelopen: In Fitzroy over Brunswickstreet. Een lange straat met veel street art en winkels met designerkleding en andere spullen uit binnen- en buitenland. Hier hebben we ons wel een paar uurtjes vermaakt.

Woensdag hadden we afgesproken met Thea en haar vierjarige kleinzoon Jack onder de klokken van Flinders Street Station. Jack, eerst nog heel erg verlegen, had nog vakantie en ging met oma op stap. Heel leuk was het om Thea weer te zien. Eerst een kopje koffie gedronken, waarna we naar ACMI liepen. Dit is het museum van ‘The moving image’. We zijn naar een expositie gegaan waarbij werd vertelt over het ontstaan van televisie, video en games. Er kon ook gespeeld worden op oude Nintendo’s. Sander heeft Jack, al spelende wijze natuurlijk, uitgelegd hoe deze werkt. Jack begon rond het middaguur al wat moe te worden, dus zijn we snel nog wat gaan lunchen en hebben we ze daarna afgezet bij het station. Een leuke dag.

De volgende dag was het 39 graden, net iets te warm. We zochten verkoeling in ACMI en gingen nu naar een andere expositie. Deze ging over hoe wij onze identiteit en gedrag halen uit de beelden die wij op televisie zien. Iets wat aansluit bij de master-opleiding van Jorinde. Daarnaast hebben we deze dag ook ons vervoersmiddel in Nieuw-Zeeland geregeld, we gaan met de bus.

Vrijdag werden we rond het middaguur opgehaald om naar Philips Island te gaan met een tour. We stopten onderweg eerst in een park net buiten Melbourne waar duizenden vleermuizen in de bomen hingen. Ook hier, net als in Matarenka, stonk het naar de poep. Wel een mooi beeld al die dieren in de boom op z’n kop. We vervolgende de reis en stopten bij een soort kinderboerderij. In Australië heb je alleen geen koeien en konijnen, maar (albino) walibi’s, dingo’s en emu’s, welke je kan voeren. Hierna kwamen we aan op Philips Island, waarbij we nog de lokale chocoladefabriek bezochten. In een natuurpark zagen we de zwarte zwaan dobberen in een rivier, terwijl op de achtergrond een walibi langs sprong. Een leuk gezicht. Na het avondeten gingen we eindelijk naar de plek waar we voor kwamen: het spotten van de kleinste pinguïnsoort van de wereld! Tegen het donker komen deze aan wal om een slaapplek te vinden. Rond 21.00 uur kwam het eerst groepje van vijf, waarvan een de dapperste was, zich door de meeuwen heen wurmde, en de duinen in liep. Hierna kwamen om de tien minuten groepjes van tien pinguïns. Het was heel leuk om te zien dat ze elk hun eigen persoonlijkheid hebben, de een is bang en de ander is een beetje sukkelig. Nadat er zo’n honderd het water uit waren, volgden we er een paar naar hun slaapplek. Heel schattig hoe ze wandelden. Na een lange dag waren we om half twee in de nacht thuis.

Zaterdag, 26 januari, was het Australia Day. We hadden beide een soort Koninginnedag verwacht, of vanaf volgend jaar Koningsdag, maar het was totaal iets anders. Op Australia Day vieren ze de onafhankelijkheid van Australië, we gingen een beetje terug in de tijd. In de Botanical Garden stonden rijen met oldtimers, er fietsten mensen op oude fietsen en in het park was ook livemuziek. Het was erg gezellig, maar niet het grote feest dat we dus verwacht hadden. In de avond zijn we naar de vrouwenfinale op Federation Square gaan kijken. Hier kwamen we Marie tegen, die terug was gekomen van haar trip over de Great Ocean Road. In de kou keken we hoe Azarenka uiteindelijk won. De wedstrijd werd voor korte tijd nog opgebroken door vuurwerk dat speciaal voor Australia Day werd afgestoken. Vanwege de kou zijn we naar het hostel gegaan, om hier de dubbelfinale van de mannen, waaronder Haase en Sijsling, te gaan bekijken. Helaas verloren ze van de gebroeders Bryan.

Zondag zijn we de stad door gestruind naar warme jassen voor in Nieuw-Zeeland. In Melbourne hadden we het op sommige momenten al koud, dus een jas voor in Nieuw-Zeeland zou zeker van pas komen. Omdat deze aan de prijzige kant waren, dachten we er nog een dagje over na. In de avond konden we de jassen eigenlijk al wel gebruiken toen we de mannenfinale bekeken op Federation Square. Na twee sets hebben we de wedstrijd met zo’n 50 anderen in het hostel afgekeken.

Dinsdag hebben we de gratis bus gepakt, die ons door de stad reed. We stapten uit om naar het Crown Casino te gaan. Een prachtig casino, zo groot als de Ganzenwei of het Dirk Swarteveldplein, vol met automaten en speeltafels. We kregen een kaart met vijf dollar tegoed erop, welke we aan de roulettetafel hebben ingezet. Helaas na drie keer gokken lagen we al uit het spel zonder winst, maar ook geen verlies. Hierna zijn we naar een oorlogsmonument gelopen. Vanaf het balkon van dit monument hadden we een prachtig uitzicht over de stad.

Donderdag was onze laatste dag in Melbourne. Het weer gaf ons aan te vertrekken, want de regen kwam precies op het moment dat wij naar de bus liepen uit de hemel zetten. Vrijdagochtend om 6.30 uur kwamen we aan in Sydney. We checkten in ons hostel in en vertrokken na een snelle douche naar de Blue Mountains. Het was weer koud (20 graden), maar er zou geen regen vallen. Er stond ons een mooie treinreis vanuit de stad naar de bergen te wachten van 2 uur. Eenmaal op onze eindbestemming aangekomen was het mistig, maar dat zal binnen een half uur wel weer weg zijn dachten we. Helaas. Samen met een Nederlands meisje, die we op het station tegenkwamen, liepen we naar een uitkijkpunt waar we de Three Sisters zouden kunnen zien. Het zicht was ongeveer vijf meter. De Three Sisters hebben we in het informatiecentrum op ansichtkaarten kunnen aanschouwen. Dat zag er mooi uit. We besloten om terug te gaan lopen toen het met bakken uit de hemel kwam. We hebben een half uur gerend naar de trein, waar we volgens drijfnat instapten.

Het is dus duidelijk, Australië is klaar met ons en wij zijn klaar voor Nieuw-Zeeland! Vanavond slapen we nog een nacht op het vliegveld, waarna we het vliegtuig pakken nog iets verder van Nederland vandaan. Op naar het land van Lord of the Rings met prachtige gletsjers en vulkanen! Wij kijken er naar uit.