Surfen 1770, 4WD op Fraser en Coast Walk in Noosa
Door: Sander & Jorinde
Blijf op de hoogte en volg Sander en Jorinde
19 December 2012 | Australië, Byron Bay
Na een lange rit met de bus kwamen we op 9 december aan in Agnes Water. Een plaatsje vlakbij het wat beter bekende 1770. We werden opgepikt door de eigenaresse van ons hostel, omdat het hostel net buiten het stadje ligt. Het hostel Southern Cross was eerst opgezet als plek om paarden te houden, maar dit bracht niet genoeg op, vandaar dat het nu ook een hostel is. Na onze spullen op de kamer te hebben gestald, namen we de volgende shuttlebus terug naar het ‘centrum’. Wat voor de lunch gekocht en toen op naar het strand voor een verkoelende duik. Vanaf Agnes Water geen Great Barrier Reef meer… vandaar dat hier het surfen kan beginnen. Goede, sterke hoge golven dus, waar Sander deze eerste dag van een Nieuw-Zeelander de trucs leerde van het bodysurfen. Na wat oefenen had hij de slag te pakken soms wel 25 tot 30 meter op een golf. We werden uitgenodigd om een drankje te gaan doen even verderop. Heel gezellig en alvast wat tips gekregen voor Nieuw-Zeeland. In de avond hebben we met Robert de BBQ aangestoken. Een lekkere hamburger was het resultaat.
De volgende dag hebben we het lekker rustig aan gedaan, wasje gedraaid en boodschappen gedaan. Echter aan het eind van de middag werden we opgehaald door guide Paul. Hij nam ons mee voor een rondleiding. Als eerste zochten we naar wilde kangoeroes en walibi’s in de omgeving. We reden de straat nog niet uit en daar zat de eerste familie kangoeroes al. Dit keer zagen we ook voor het eerst een kleintje in de buidel van de moeder. Hierna zijn we doorgereden naar 1770, de plaats waar Captain Cook voor het eerst aan land kwam. Dit was toevallig op 24 mei (1770), niet alleen speciaal voor Australië dus, maar ook de verjaardag van Sander. Ook hier wist Paul weer een hoop over te vertellen. Vervolgens op naar een mooi plekje om de tour mee te eindigen. Met een koud Summer biertje kijken naar… alweer een hele mooie zonsondergang.
Dinsdagochtend deden we onze zwemkleding weer aan om met nog 40 anderen surflessen te volgen. Deze lessen werden gegeven door Paul, dezelfde Paul welke ons de avond ervoor had rondgereden. Na een introductie op het strand was het tijd om de zee in te gaan. Dit viel nog niet mee, want er stond een sterke stroming. Daarna op je plank gaan liggen, wachten op een goede golf en een poging doen om op je board te springen en te blijven staan. Tja, klinkt simpel maar vooral het laatste gedeelte is een moeilijke opgave. Na drie uur proberen was de les afgelopen, waarna we met een certificaat naar huis zijn gestuurd.
Woensdag vertrokken we vroeg naar Rainbow Beach. In de Greyhound vermaakte we ons met Monoploy op de IPad van Robert. Rainbow Beach stelde niet veel voor, maar het is vooral de uitvalsbasis voor trips naar Fraser Island. Toch ligt op de heuvel van dit stadje een enorme zandvlakte waar je vanaf kan glijden met een board. Heel leuk, de mannen deden een poging om met z’n 5en naar beneden te komen. Ondertussen verscheen er langzaam aan een regenboog, heel bijzonder omdat precies op deze plek te zien. Dit had de gids zelfs nog nooit gezien. Echt een prachtige regenboog, gevolgd door regenwolken uit zee en een ondergaande zon aan de andere kant van de zandvlakte en dat in Rainbow Beach.
Donderdag pakten we onze kleinere tas om voor drie dagen Rainbow Beach te verlaten. Dit keer werden we niet gereden door een guide, maar deelden we met zes anderen een 4WD. Fraser Island is namelijk het grootste zandeiland ter wereld, hier kan je dus niet met een gewone auto rijden. Hier kwamen we gelijk al achter, want nog voor we de ferry namen zaten auto’s al vast in het zand. Onze eerste bestuurder, de Israëlische Itay, had een hobbelige weg voor zijn kiezen, waarbij vooral de vering werd getest. De meiden in de auto waren nog niet heel zeker van hun rijkunsten, dus na de lunch lieten we de Nederlander Robert maar rijden. We gingen ditmaal het binnenland van het eiland verkennen. Tussen de bomen lag een zanderig pad, wat daardoor veel moeilijker te besturen was. Na een paar kilometer rijden kwamen we vast te zitten in het zand, dit betekende dat de groep achter ons in de achteruit moest. De tourguide in de voorste auto gaf Robert wat tips waarna we er binnen de kortste keren uit waren, goed voor de teamspirit. We kwamen uit bij Lake McKenzie, een meer dat uit regenwater bestaat en doordat het midden in het bos ligt heel schoon is. Op de terugweg nam Sander plaats achter het stuur. Het ging hem heel gemakkelijk af, ondanks dat het stuur aan de rechterkant zit. De wegen in de bossen zijn niet breed genoeg om twee auto’s langs elkaar te passeren. Toen we tegenliggers tegenkwamen kon Sander dus terugrijden tot de andere auto’s van onze groep een mooie plekje aan de zijkant van de weg hadden gevonden. Vervolgens weer vooruit om zijn auto even te parkeren en het probleem was opgelost. Hierna nam Jorinde plaats. Het was moeilijk om de wielen het spoor te laten volgen en niet zelf de controle te hebben over de auto. Na dit te hebben ervaren ging het ook bij haar heel goed. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij ons tentenkamp. Elke groep had een kist vol met eten meegekregen, tijd dus om het avondeten te bereiden. De avond sloten we af met diverse drinkspelletjes. We dronken “goon” (goedkope wijn, uit een zak) en daarbij aten we heerlijke marshmallows bij het kampvuur.
Bij deze tour hoefden we gelukkig niet te vroeg op, omdat we moesten wachten tot het tij gekeerd was. De volgende dag was het tijd voor een douche in een creek. Heel koud, maar wel verfrissend. Vlakbij lag ook een dode walvis, welke door de dingoes (wilde honden) al helemaal was opgegeten. Na de lunch zijn we naar de Champagne Pools gereden. Dit zijn vier natuurlijke baden die continu overspoelt worden met nieuw zeewater. Doordat de golven uiteen spatten op de rotsen, bruist het water helemaal totdat het tot rust komt. Champagne dus. Hierna zijn we terug gereden naar Indian Head. Een tientallenmeters hoge rots waar je een prachtig uitzicht hebt over het binnenland van Fraser Island en de zee. Vanaf daar zou het mogelijk zijn om o.a. haaien, schildpadden en dolfijnen te zien. Wij hebben een schildpad gezien, misschien een dolfijn en een rog die uit het water sprong. Helaas geen haai, waar iedereen op gehoopt had. Na het avondeten hebben we de goon er weer bij gepakt en een spelletje ‘I have never ever….’ gespeeld.
De laatste dag van deze trip begon weer met eenzelfde frisse duik in de creek. Hierna greep Jorinde nog een keer de kans om te rijden, ditmaal naar Lake Wabby. Vooral een weg over het strand, waarbij er ook links gereden moest worden met zo’n 80 kilometer per uur. Naar Lake Wabby liep een pad naar het meer van 2,5 kilometer. Onze guide Jeff vertelde dat we dat gemakkelijk op blote voeten konden afleggen, dit doet hij immers altijd. Wat hij alleen niet vertelde was dat het een zandpad is, dat met een zonnetje erop gloeiend heet wordt. De 2,5 kilometer hebben we dus gerend van schaduw naar schaduw. Vermaak voor degenen met slippers aan. Aan het eind kregen we een welverdiend uitzicht. Een grootte witte zandvlakte doemde op, waarbij er een uitkijk was over het eiland en de zee. Wanneer je de zandheuvel afliep, liep je zo het meer in. Vooral voor onze voeten heel verkoelend. Na de lunch moesten we alweer afscheid nemen van dit fantastische eiland. Dit was voor ons beiden tot nu toe het hoogtepunt van Australië.
Diezelfde avond hebben we gegeten met Jeff, waarna hij aan het zwembad een verhaal heeft verteld over Captain Fraser, zijn vrouw en het eiland. Te lang om hier te vertellen, maar het was een verhaal over de geschiedenis van het eiland en hoe het gekomen is dat het nu zo heet.
De volgende dag vertrokken we alweer naar Noosa. Een schattig plaatsje aan de kust met als belangrijkste trekpleister een National Park. De eerste dag zijn we hier verder gaan bijkomen van de trip naar Fraser Island. Lekker gegeten met de Zwitserse Melissa en Engelse Zoë.
Maandag 17 december zijn we met deze meiden het National Park gaan verkennen. We hebben een Coast Walk gedaan van zo’n 3 uur. We hadden meer van het National Park verwacht, maar de natuur blijft hier mooi. Behalve dan het natuurlijkschoon van de oude mannen op het naaktstrand. Bijna aangekomen aan het eind van onze wandeling zat er een koala in de boom, de eerste die we in Australië zagen. Hij of zij lag heerlijk te slapen. Ze doen trouwens ook niet veel anders, want ze ziin maar twee uur per dag wakker. Jorinde is die middag met Zoë lekker op het strand gaan liggen, terwijl Sander zich vermaakte aan het zwembad in het hostel. Het beste hostel dat we zover gezien hebben. Ze hadden een heerlijke regendouche en het was heel schoon zelfs in de keuken. Na het strand was er een gratis kaas en wijnavond georganiseerd. Daarna hebben wij weer eens met Robert, Zoë en Melissa heerlijke Thaise Curry gegeten. Al met al een geslaagd verblijf in Noosa, maar de dag erop zijn we naar Byron Bay vertrokken. Onze laatste bestemming voor we naar Thea gaan. We kijken er al echt naar uit om kerst in Australische stijl te vieren, maar hier vertellen wij jullie de volgende keer weer over.
De volgende dag hebben we het lekker rustig aan gedaan, wasje gedraaid en boodschappen gedaan. Echter aan het eind van de middag werden we opgehaald door guide Paul. Hij nam ons mee voor een rondleiding. Als eerste zochten we naar wilde kangoeroes en walibi’s in de omgeving. We reden de straat nog niet uit en daar zat de eerste familie kangoeroes al. Dit keer zagen we ook voor het eerst een kleintje in de buidel van de moeder. Hierna zijn we doorgereden naar 1770, de plaats waar Captain Cook voor het eerst aan land kwam. Dit was toevallig op 24 mei (1770), niet alleen speciaal voor Australië dus, maar ook de verjaardag van Sander. Ook hier wist Paul weer een hoop over te vertellen. Vervolgens op naar een mooi plekje om de tour mee te eindigen. Met een koud Summer biertje kijken naar… alweer een hele mooie zonsondergang.
Dinsdagochtend deden we onze zwemkleding weer aan om met nog 40 anderen surflessen te volgen. Deze lessen werden gegeven door Paul, dezelfde Paul welke ons de avond ervoor had rondgereden. Na een introductie op het strand was het tijd om de zee in te gaan. Dit viel nog niet mee, want er stond een sterke stroming. Daarna op je plank gaan liggen, wachten op een goede golf en een poging doen om op je board te springen en te blijven staan. Tja, klinkt simpel maar vooral het laatste gedeelte is een moeilijke opgave. Na drie uur proberen was de les afgelopen, waarna we met een certificaat naar huis zijn gestuurd.
Woensdag vertrokken we vroeg naar Rainbow Beach. In de Greyhound vermaakte we ons met Monoploy op de IPad van Robert. Rainbow Beach stelde niet veel voor, maar het is vooral de uitvalsbasis voor trips naar Fraser Island. Toch ligt op de heuvel van dit stadje een enorme zandvlakte waar je vanaf kan glijden met een board. Heel leuk, de mannen deden een poging om met z’n 5en naar beneden te komen. Ondertussen verscheen er langzaam aan een regenboog, heel bijzonder omdat precies op deze plek te zien. Dit had de gids zelfs nog nooit gezien. Echt een prachtige regenboog, gevolgd door regenwolken uit zee en een ondergaande zon aan de andere kant van de zandvlakte en dat in Rainbow Beach.
Donderdag pakten we onze kleinere tas om voor drie dagen Rainbow Beach te verlaten. Dit keer werden we niet gereden door een guide, maar deelden we met zes anderen een 4WD. Fraser Island is namelijk het grootste zandeiland ter wereld, hier kan je dus niet met een gewone auto rijden. Hier kwamen we gelijk al achter, want nog voor we de ferry namen zaten auto’s al vast in het zand. Onze eerste bestuurder, de Israëlische Itay, had een hobbelige weg voor zijn kiezen, waarbij vooral de vering werd getest. De meiden in de auto waren nog niet heel zeker van hun rijkunsten, dus na de lunch lieten we de Nederlander Robert maar rijden. We gingen ditmaal het binnenland van het eiland verkennen. Tussen de bomen lag een zanderig pad, wat daardoor veel moeilijker te besturen was. Na een paar kilometer rijden kwamen we vast te zitten in het zand, dit betekende dat de groep achter ons in de achteruit moest. De tourguide in de voorste auto gaf Robert wat tips waarna we er binnen de kortste keren uit waren, goed voor de teamspirit. We kwamen uit bij Lake McKenzie, een meer dat uit regenwater bestaat en doordat het midden in het bos ligt heel schoon is. Op de terugweg nam Sander plaats achter het stuur. Het ging hem heel gemakkelijk af, ondanks dat het stuur aan de rechterkant zit. De wegen in de bossen zijn niet breed genoeg om twee auto’s langs elkaar te passeren. Toen we tegenliggers tegenkwamen kon Sander dus terugrijden tot de andere auto’s van onze groep een mooie plekje aan de zijkant van de weg hadden gevonden. Vervolgens weer vooruit om zijn auto even te parkeren en het probleem was opgelost. Hierna nam Jorinde plaats. Het was moeilijk om de wielen het spoor te laten volgen en niet zelf de controle te hebben over de auto. Na dit te hebben ervaren ging het ook bij haar heel goed. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij ons tentenkamp. Elke groep had een kist vol met eten meegekregen, tijd dus om het avondeten te bereiden. De avond sloten we af met diverse drinkspelletjes. We dronken “goon” (goedkope wijn, uit een zak) en daarbij aten we heerlijke marshmallows bij het kampvuur.
Bij deze tour hoefden we gelukkig niet te vroeg op, omdat we moesten wachten tot het tij gekeerd was. De volgende dag was het tijd voor een douche in een creek. Heel koud, maar wel verfrissend. Vlakbij lag ook een dode walvis, welke door de dingoes (wilde honden) al helemaal was opgegeten. Na de lunch zijn we naar de Champagne Pools gereden. Dit zijn vier natuurlijke baden die continu overspoelt worden met nieuw zeewater. Doordat de golven uiteen spatten op de rotsen, bruist het water helemaal totdat het tot rust komt. Champagne dus. Hierna zijn we terug gereden naar Indian Head. Een tientallenmeters hoge rots waar je een prachtig uitzicht hebt over het binnenland van Fraser Island en de zee. Vanaf daar zou het mogelijk zijn om o.a. haaien, schildpadden en dolfijnen te zien. Wij hebben een schildpad gezien, misschien een dolfijn en een rog die uit het water sprong. Helaas geen haai, waar iedereen op gehoopt had. Na het avondeten hebben we de goon er weer bij gepakt en een spelletje ‘I have never ever….’ gespeeld.
De laatste dag van deze trip begon weer met eenzelfde frisse duik in de creek. Hierna greep Jorinde nog een keer de kans om te rijden, ditmaal naar Lake Wabby. Vooral een weg over het strand, waarbij er ook links gereden moest worden met zo’n 80 kilometer per uur. Naar Lake Wabby liep een pad naar het meer van 2,5 kilometer. Onze guide Jeff vertelde dat we dat gemakkelijk op blote voeten konden afleggen, dit doet hij immers altijd. Wat hij alleen niet vertelde was dat het een zandpad is, dat met een zonnetje erop gloeiend heet wordt. De 2,5 kilometer hebben we dus gerend van schaduw naar schaduw. Vermaak voor degenen met slippers aan. Aan het eind kregen we een welverdiend uitzicht. Een grootte witte zandvlakte doemde op, waarbij er een uitkijk was over het eiland en de zee. Wanneer je de zandheuvel afliep, liep je zo het meer in. Vooral voor onze voeten heel verkoelend. Na de lunch moesten we alweer afscheid nemen van dit fantastische eiland. Dit was voor ons beiden tot nu toe het hoogtepunt van Australië.
Diezelfde avond hebben we gegeten met Jeff, waarna hij aan het zwembad een verhaal heeft verteld over Captain Fraser, zijn vrouw en het eiland. Te lang om hier te vertellen, maar het was een verhaal over de geschiedenis van het eiland en hoe het gekomen is dat het nu zo heet.
De volgende dag vertrokken we alweer naar Noosa. Een schattig plaatsje aan de kust met als belangrijkste trekpleister een National Park. De eerste dag zijn we hier verder gaan bijkomen van de trip naar Fraser Island. Lekker gegeten met de Zwitserse Melissa en Engelse Zoë.
Maandag 17 december zijn we met deze meiden het National Park gaan verkennen. We hebben een Coast Walk gedaan van zo’n 3 uur. We hadden meer van het National Park verwacht, maar de natuur blijft hier mooi. Behalve dan het natuurlijkschoon van de oude mannen op het naaktstrand. Bijna aangekomen aan het eind van onze wandeling zat er een koala in de boom, de eerste die we in Australië zagen. Hij of zij lag heerlijk te slapen. Ze doen trouwens ook niet veel anders, want ze ziin maar twee uur per dag wakker. Jorinde is die middag met Zoë lekker op het strand gaan liggen, terwijl Sander zich vermaakte aan het zwembad in het hostel. Het beste hostel dat we zover gezien hebben. Ze hadden een heerlijke regendouche en het was heel schoon zelfs in de keuken. Na het strand was er een gratis kaas en wijnavond georganiseerd. Daarna hebben wij weer eens met Robert, Zoë en Melissa heerlijke Thaise Curry gegeten. Al met al een geslaagd verblijf in Noosa, maar de dag erop zijn we naar Byron Bay vertrokken. Onze laatste bestemming voor we naar Thea gaan. We kijken er al echt naar uit om kerst in Australische stijl te vieren, maar hier vertellen wij jullie de volgende keer weer over.
-
19 December 2012 - 08:53
Ronald En Annet:
Hoi Sander en Jorinde,
Als trouwe volgers van jullie verhalen willen we jullie nu maar even hele gezellige en ongetwijfeld bijzondere feestdagen wensen.
Dat zal best vreemd zijn, zo ver weg van huis en haard, maar ook heel erg leuk.
Groetjes, Ronald en Annet -
19 December 2012 - 13:08
Elly:
Hoi Sander en Jorinde,
Gewéldig avontuur!! Ik lees het met veel plezier.
Ik wel jullie alvast fijne kerstdagen en een heel goed 2013.
Groetjes Elly xx -
19 December 2012 - 14:10
Ineke:
Hallo kinders,
Het meeste hadden we zondag al gehoord via Skype, maar in de verhalen lezen we ook weer andere dingetjes! Leuks foto's zitten er bij!
Veel plezier in Bayron Bay en tot Skypes!
Kus mam Ineke -
21 December 2012 - 23:04
Cobie Nieuwenhuizen:
Hallo Sander en Jorinde
Wat een mooi verslag weer en wat zien jullie er goed uit.Echt twee mensen die intens genieten van alles wat op hun pad komt.
Ik lees de verslagen met plezier en de foto's zijn prachtig, kunnen we ook een beetje "proeven"hoe het daar is !.
Ik wens jullie goede kerstdagen en de hartelijke groeten aan mijn nicht Thea and family.
Lieve groeten van julllie tante Cobie.
-
22 December 2012 - 21:57
J.deKruijf-M.deKruijf-Bos:
Lieve Grote kleinkinderen,
Wat een onderneming, jullie zijn nu bij nicht Thea in Australië
We kregen van je moeder het e-mailadres van haar, een dag
erna hoorde we van vader Kees dat jullie 8.00 uur ned.tijd bij
haar zouden aankomen. Jullie weten dat ik niet zo snel de
computer gebruikt, maar misschien was ik nu de eerste die
jullie via de mail kon groeten. Thea en jullie beiden prettige
kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar kon wensen, nu weer
op een andere manier. Heel veel plezier, geniet er maar goed
van, de tijd vliegt voorbij.
Groetjes en veel liefs van Oma en Opa. -
23 December 2012 - 12:22
Maud:
Hai lieve Sander en Jorinde!
Wat vermaken jullie je goed!
Leuk te lezen dat jullie zoveel ondernemen.
Liefs, Maud. -
23 December 2012 - 22:00
Bart Warmerdam:
Sander, Jorinde,
Een fantastische reis, door het verslag kan je veel lezers boeien.
Wij wensen jullie ook een mooie kerst en een gelukkig nieuwjaar.
Ik ben vorige week uit Mexico gekomen. Heb een bezoek aan Walter gebracht.
Walter gaat met een studiegenoot een business opstarten in ecologisch bouwen.
Zo te zien slagen die jongens daar wel in. Zij hebben een presentatie gegeven, op de universiteit van Guadelajara in het stucen met tadelakt een ecologische stuc.
De presentatie was zeer geslaagd, zij worden de komende 18 maanden door de universiteit ondersteund. Ik zie er van komen dat hij in Mexico zijn toekomst zal vinden.
De vuurwerk verkoop staat weer voor de deur, het zal wel weer hectisch worden.
Het zal hopelijk een start zijn van een mooi nieuw jaar voor iedereen.
Geniet ervan en veel plezier.
Groeten Bart en Corrie -
24 December 2012 - 00:29
Vincentvanpelt:
Beste Jorinde en Sander,
Jij (Jorinde) had natuurlijk nooit verwacht dat de vader van Timo (vriend van buurjongen Ruud en vroeger jouw klasgenootje op de lagere school) jouw blog zou lezen. Ik ontmoette jouw vader een paar keer in Borchsate waar een tante van jou woont. Hij vertelde dat jij net als Timo in Australië bent. Als ik jullie verhalen lees lijkt het haast normaal dat jullie elke dag weer nieuwe opzienbare dingen meemaken. Fantastisch. Timo is nu een maand in Nieuw Zeeland en komt dan weer terug naar Australië. Ik wens jullie nog een heerlijk reis.
Hartelijke groet, Els en Vincent van Pelt
-
24 December 2012 - 14:50
Marjolein:
hoi
fantastisch om jullie belevenissen te lezen!
Fijne kerst in de zon! Lijkt me heel vreemd!
Liefs van ons alle 4.
Marjolein -
24 December 2012 - 16:57
Ria/ Ruud En Dames En Heren:
Ha Sander en Jorinde,
Leuk jullie verhalen te lezen, op dit moment is bij jullie kerst al bijna voorbij terwijl wij nog moeten beginnen. We wensen jullie fijne dagen, een apart oud en nieuw en nog veel plezier in het nieuwe jaar.
Groeten uit Lisse. -
27 December 2012 - 17:47
Door, Nic En De Kids:
Lieve Sander en Jorinde,
Zo te lezen vervelen jullie je niet.
Gisteravond(2e kerstdag) met z'n allen gegeten bij Ada en Ed.
Was erg gezellig.
Ik hoorde van je ouders dat jullie de jaarwisseling in Sydney gaan vieren.
Mooi vuurwerk schijnt.
Veel plezier en tot lezens.
Dikke kus van ons allen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
