Terug in Bangkok en de schoolbanken

Een half jaar geleden kwamen we met een heel ander gevoel in Bangkok aan. Toen startte ons onwerkelijke avontuur hier, maar nu hadden we de helft van dit avontuur er al op zitten. We kenden de chaos en de Thaise manier van werken al. Het blijft echter toch vreemd om na vijf maanden in een westerse wereld te hebben gereisd, weer te wennen aan deze drukte. De weg van het vliegveld naar ons hotel zaten we dan ook weer vol verbazing, maar ook met herkenning uit het raam van de taxi te staren. Op onze eerste dag in Bangkok, 5 april, was het benauwd heet. We zijn die dag dus voornamelijk door winkelcentra wezen struinen. Terwijl ze buiten op straat de gekste dingen vanuit hun marktstalletjes verkopen, zijn de luxe winkels heel modern en creatief ingericht. Zoals ook de H&M die we na een half jaar eindelijk eens zagen. Om ook wat van de Thaise cultuur te proeven zijn we naar de ‘Golden Mountain’ gegaan, een van de vele tempels die we nog niet hadden gezien. Vanuit hier had je een mooi uitzicht over de stad, met de vele smalle en brede straten, de rivier en alle andere tempels in de stad. Hierna, met enig onderhandelen, met een TukTuk naar Khao San Road gebracht, om hier eens te informeren hoe we naar het eiland Koh Tao zouden kunnen komen.

De volgende dag moesten we ons hotel alweer verlaten, we pakten de taxi om op Khao San Road een hostel te zoeken. Deze straat staat bekent om zijn vele backpackers, barren en twee keer zoveel souvenirshops dan ergens anders. Goed voor een dag vermaak op een terras, zeker met 38 graden. Voor Sander ook een goed moment om eens een kapper te pakken. We hebben een bus geboekt naar Koh Tao, om daar aan het einde van de volgende dag in te stappen. Een lange rit met bus en boot. Eenmaal op het eiland werden we een paar dagen onder de hoede van een duikschool genomen. De duikschool en het bijliggende resort ligt aan Sharkbay, waar veel ‘reefsharks’ zwemmen. Wij hebben daar echter niet gedoken hoor! Op maandag 8 april begon onze eerste les, terug in de schoolbanken dus. De belangrijkste les is dat je je adem met naar boven komen nooit inhoud. Andere dingen die we leerden is waar je zuurstof uit bestaat en hoelang je tussen twee duiken boven water moet blijven. De eerste les in het water was in het zwembad, waar ze ons oefeningen gaven als het klaren van je bril en zuurstof met je buddy delen. Dinsdag was het tijd om de zee op te gaan, hier moesten we laten zien dat we konden zwemmen en blijven drijven. Wel zo belangrijk! We slaagden hiervoor natuurlijk en konden onze eerste ‘fundive’ maken. Hierbij nog geen oefeningen, maar alleen genieten van het onderwaterleven. In de avond zijn we met de groep gaan eten, waar we de verjaardag van een van de werknemers vierden. Hierna zijn we ons dessert gaan halen bij ‘Ali the Pancakeman’. Er schijnen vele YouTube-filmpjes van hem online te staan. Dit is niet voor niets: zijn manier van werken, de snelheid en de lekkere pannenkoeken maken dat het zeker waard!

Op onze derde dag hadden we de eerste en tweede duik die officieel meetelden voor het behalen van ons PADI Open Water certificaat. Tijdens deze duiken moesten we dan ook een aantal oefeningen doen die we al in het zwembad hadden gedaan, maar ook nieuwe zoals met een kompas zwemmen. De vierde dag zaten we al om half acht op de boot onze laatste twee duiken te maken. Dit keer ging er ook een cameraman mee. Naast wat oefeningen, vooral veel twist maken voor de cameraman. De duiken voor het certificaat zaten er hierna op, maar toen volgde er toch echt nog een toets. Toch wel raar weer na al die jaren, maar gelukkig was het meerkeuze. We hebben beide alles gehaald, wat betekent dat we nu zelf kunnen duiken tot 18 meter diepte!

Twaalf april pakten we de boot naar Koh Pan-Ngan. Hier ontmoeten we de Nederlandse Elise, die we tijdens het duiken hadden ontmoet. Normaal gesproken leeft het eiland alleen tijdens de ‘fullmoon’ feestjes, maar nu maakte het zich op voor Songkran of terwijl het Thaise Nieuwjaar. Alle winkels verkochten waterpistolen en zakjes om waardevolle spullen droog te houden, het is namelijk een waterfestival. Op deze wijze willen ze de kwade geesten van het oude jaar wegjagen. Op 13 april, Songkran, wisten we in eerste instantie niet wat ons te wachten zou staan. We liepen om elf uur ons hotel uit gewapend met flessen water. Op de hoofdstraat was het feest pas net losgebarsten, dit betekende dat iedereen, nat of droog, een emmer water over zich heen kreeg. Auto’s met bloemen, scooters met kinderen van een jaar of 7 en scooters met zijspan met wel 13 mensen reden door de straten. Naast water werden er ook kleurstoffen op ons gezicht gesmeerd. Een groot feest dat ook gepaard ging met een biertje.

Vandaag, zondag 14 april, gaat het normale leven gewoon verder. In grote steden als Bangkok kan Songkran wel drie dagen duren, maar hier is een water tekort omdat we op een eiland zitten. We merkten daar vandaag niets van, want het kwam met bakken uit de hemel. Om toch iets van het eiland te zien hebben we met twee Engelsen en Elise een taxi naar een waterval genomen. Wat de taxichauffeur ons niet vertelde was dat er bijna geen water was. Toch hebben we wat geklommen en geklauterd en hadden we uiteindelijk een uitzicht over de bossen van dit eiland. Eenmaal terug lekker rustig aan gedaan, om vanavond met z’n allen weer ergens te eten.