Midden Australië: Kings Canyon, Kata Tjuta & Uluru

In het vorig stuk hebben jullie kunnen lezen dat wij op zoek zijn geweest naar een auto. Hier hebben wij uiteindelijk, echter toch vanaf gezien. Teveel regels, links rijden en heel gevaarlijk weten we nu. We zijn blij dat wij een aantal uitstapjes geboekt hebben via The Rock Tour in Alice Springs.

We waren al een paar dagen in Alice Springs, maar afgelopen zondag, de elfde van de elfde, hebben we de stad pas echt verkend. Dat de stad centraal in Australië ligt is goed te merken. Veel rustiger op straat en een heel hoop Aboriginals. De oorspronkelijke bewoners van Australië zijn hier nog goed vertegenwoordigd. Tijdens de markt werden er schilderijen en sieraden, gemaakt door de Aboriginals, te koop aangeboden. Zowel in galerijen, als door de Aboriginals op straat. Toch hebben wij in Alice Springs ook een heel andere indruk van deze mensen gekregen. Ze drinken veel, eten heel veel fastfood en in de avond zijn zij de baas op straat. Zo was er bij één winkel al vier keer geprobeerd om binnen te komen. Alle ruiten lagen eruit. Het is echter wrang, want ondanks dat ze de oorspronkelijke bewoners zijn doen ze niet erg hun best voor het land. Zo hebben de meeste momenteel geen baan. Daarnaast zien ze er onverzorgd uit en stinken ze naar zweet, omdat ze geen huis/douche hebben, dus dat zit ze ook niet mee. De tekeningen daarentegen zijn heel mooi, zeker als je het verhaal achter de simpele symbolen hoort.

Na de markt hebben wij Anzec Hill beklommen. Een kleine heuvel, in vergelijking tot de bergen die we later die week zouden zien. Ondanks dat een mooi uitzicht over Alice Springs en de MacDonnell Ranges, een natuurgebied dat grenst aan Alice Springs. Op deze heuvel stond een monument ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog, die ook hier zijn sporen heeft achter gelaten.

Terug in het centrum de benodigde spullen gekocht voor de tour die wij inmiddels gemaakt hebben. Dit betekent genoeg drinkwater, wel drie liter per persoon, een pet en het eten voor die avond. We koken in Australië zelf, dat is het goedkoopste, dus het is elke middag weer puzzelen wat we gaan eten en of we dat ook op krijgen voordat we naar een andere plek vertrekken. Pasta, pannenkoeken en gebakken aardappels met worst zijn allemaal betaalbaar en erg lekker.

Maandag ging de wekker om 5.30 uur en begon onze tour naar de bergen. Onze gids Camel, hij had ooit op een kamelenboerderij gewerkt, reed ons zo’n 500 km naar het zuiden. Onderweg zagen we wilde paarden, koeien en onze eerste kangoeroes (heel vet!). De eerste beklimming was de Kings Canyon, hier kwamen we midden op de dag aan, dus veel water drinken was een vereiste. Een liter per uur, per persoon. Met het gegeven dat dit de grootste canyon is, dus niet de Grand Canyon dit is een Gorge, konden we gelijk beginnen aan een flinke beklimming. Bovenaan hadden we een prachtig uitzicht over het Australische landschap. We hebben in totaal drie uur gelopen over een roodachtig gesteente. Helaas hield niet iedereen dit vol, een meisje uit Taiwan raakte door de hitte in shock en we hebben haar dan ook direct naar het ziekenhuis gebracht. Na de klim en deze gebeurtenis hadden we wel een biertje en eten verdient. Dus stopten we nog even om het bier te kopen en zijn we onderweg nog wat droge takken en boomstronken gaan verzamelen voor het kampvuur. Eenmaal aangekomen op onze overnachtingsplek stonden daar een aantal kamelen te grazen, welke Camel op zijn eigen wijze heeft weggejaagd. Een heerlijk diner van chili con carne volgde, waarna we in onze swags doken en genoten van de sterrenhemel boven ons. Ook de volgende ochtend was het vroeg, 4:30 uur. Het wordt overdag 38 graden dus wandelen kan maar beter zo vroeg mogelijk. Ditmaal was de Kata Tjuta aan de beurt, een prachtige vallei die uit meerdere gesteenten bestaat. Camel liet ons de route andersom lopen, waardoor we een flinke klim omhoog moesten maken. Het gebied heet ook wel de Vallei van de wind, dus bovenaan wachtte de wind ons gelukkig op. Na de lunch konden we een sprong in het zwembad nemen. Het zwembadwater was ijskoud, 23 graden, maar het was heerlijk afkoelen. Hierna zijn we het Nationale Park binnengegaan, waar we in het cultureel centrum het e.a. geleerd hebben over de vier verschillende Aboriginal stammen en hun Uluru. Voor ons bekend als Ayers Rock. Deze monoliet, een berg die uit één gesteente bestaat, namelijk Arkose Sandstone, is heilig voor de Aboriginals. Je moet het zien als hun kerk. Het is volgens hun geloof dan ook verboden om erop te klimmen of zand en/of gesteente van de berg mee te nemen. Helaas Dorith, wij hebben dus ergens anders uit de Red Dessert een beetje zand voor je moeten meenemen. Na een kleine wandeling, de Mala walk, sprongen we in de bus om een goede plek te bemachtigen voor de zonsondergang van de Uluru. We waren hier niet de enige, zo’n 400 Russen en Amerikanen kregen door hun touroperator champagne aangeboden tijdens de zonsondergang. Een heel bizar tafareel, want zodra de zon onder was, waren zij weg en konden wij in alle rust genieten van ons avondmaal. Ook deze avond hebben we weer in onze swags geslapen. De volgende ochtend stonden we om 4:30 uur weer op dezelfde plek naar de Uluru te kijken, nu voor de zonsopgang en zonder Russen en Amerikanen. Hierna hebben we de laatste wandeling van de tour gemaakt, zo’n 8,5 km rondom de Uluru. Tijdens het wandelen zagen we nog een eenzame dromedaris grazen. Terug naar Alice Springs zagen we weinig van de Red Dessert, het landschap was opvallend groen gekleurd door de regen die vorig jaar is gevallen.

Na een rustige dag waarop we heerlijk uitgeslapen hebben zijn wij donderdag vanuit Alice Springs naar het noorden vertrokken, waar we na een nacht aankwamen in Mataranka. Onderweg was het landschap heel anders dan naar het zuiden. Veel meer bomen, met af en toe een steen. En helaas alleen maar dode dieren langs de weg. Op aanraden van een touroperator verbleven we in Mataranka Homestead, vlakbij een hotspring in een national park. Dit ligt 9 km van het centrum af dus besloten we al gauw om hier maar 1 nacht te verblijven. De Hot Spring was wel de moeite waard, zeker omdat in elke palmboom zo’n 50 vleermuizen hingen. Wie weleens in Blijdorp in de vleermuizengrot is geweest weet hoe het daar heeft geroken. In de avond trokken de vleermuizen erop uit, een heel mooi gezicht om 1000den vleermuizen te zien vliegen.

Vandaag zijn we aangekomen in Katherine een leuk klein dorpje waar we wel weer van naar de supermarkt kunnen en zelf eten kunnen maken, maar wel nog erg rustig. Morgen vertrekken we naar de Nitmiluk Gorge, dit moet prachtig zijn en vol zitten met krokodillen. En dinsdag komen we dan terug in Katherine om naar Darwin te gaan. Tot snel dus vanuit Darwin.