Ons voorlopig laatste reisverslag

Maandag 27 mei kwamen we aan in Kota Kinabalu (KK) in de provincie Sabah. Als we deze provincie vergelijken met Sarawak, dan zie je hier veel meer toeristen en dat is aan de prijzen te merken. Na twee weken achtereen reizen op Borneo, hebben we maar even onze rust gepakt. Precies op de dag dat ze hier een feestdag hadden, besloten wij er echter weer eens op uit te gaan. Vlakbij de stad KK ligt Mount Kinabalu, de hoogste berg in Zuidoost-Azië. Het beklimmen van deze berg kan in een dag, maar de meeste mensen doen het in twee dagen zodat ze ook de zonsopgang kunnen zien. Het is een toeristisch paradijs en mede daardoor is het te duur voor ons om de berg te beklimmen. Het zien van de berg met een lokale bus kost echter bijna niks. Een prachtig ritje was het van Kota Kinabalu naar Ranau. Bijna gedurende de hele reis was de berg te zien. Eenmaal in Ranau vervolgen wij onze weg naar de Poring Hot Springs. We waren het dorpje nog niet uit of we reden de file in. Wij dachten dat het te maken had met de lokale feestdag The Harvest Festival, maar niets bleek minder waar. Door de hevige regenval van de nacht ervoor was een half deel van het asfalt compleet verzakt en door een rivier meegenomen, waardoor er een enorm gat in de weg was ontstaan. Het heeft een uurtje geduurd voor we aankwamen. De hotsprings hebben we uiteindelijk niet gezien, omdat we de bus naar KK niet meer zouden halen door de ontstane file. Na een lekkere lunch bood een man aan om ons, met zijn eigen auto, terug te brengen. Wij waren blij, echter hij was minder gelukkig met de file waarvan hij niets wist. We kwamen om half vijf in Ranau aan. Normaal is het 30 minuten rijden, maar wij hadden er 2,5 uur over gedaan en waren net op tijd voor de laatste bus naar Kota Kinabalu. Onderweg begon het te regenen en van de berg hebben we terug dan ook helemaal niks meer gezien.

De volgende dag zijn we naar Sandakan gereden. Het festival was nog steeds aan de gang, echter tot aan Ranau reed het lekker door en we waren daar dan ook al rond lunchtijd. Na de lunch zou het nog een uurtje of twee rijden zijn, maar helaas ook nu weer vertraging door een ongeluk. Uiteindelijk na zes uurtjes in de bus kwamen in de havenstad aan. In het stadje zelf is niet heel veel te doen, maar wel in de omgeving. De activiteiten kosten ook een hoop geld en we wilden dit liever bewaren tot Indonesië. We hebben hier nog wel een stukje historie meegepakt door naar het Tweede Wereldoorlogsmonument te gaan. De Japanners hebben hier onder andere Nederlandse, Britse en Australische soldaten gevangen gehouden. Daarnaast had het 4-sterrenhotel tegenover ons hostel een zwembad waar Jorinde samen met Simone naar binnen is gesneaked om een duik te nemen. We namen afscheid van Simone, zij zou wat langer op Borneo blijven. Terug in Kuala Lumpur zaten we in hetzelfde hostel als een maand eerder. En het toeval wil dat er weer een reizende familie in het hostel zat. Met een groep zijn we die avond een hapje gaan eten en hebben we de water- en lichtshow bij de Petronastowers aanschouwt.


Deze laatste twee weken hebben we dus niet heel veel gedaan. We hebben veel in een bus gezeten, maar Sander heeft ook vooral veel op bed gelegen omdat hij ziek is. Na vele ziekenhuisbezoeken slaan de medicijnen nog steeds niet aan en daarom hebben we besloten dat het beter is om thuis uit te zieken. We gaan dus naar huis. Heel jammer, maar tijdens deze reis hebben we een mooie spreuk gehoord: ‘Don’t cry, because it’s over. Smile, because it’s happened!’. We hebben er acht mooie maanden reizen opzitten. Hierbij hebben we in het hete midden van Australië Uluru gezien, maar ook op ijs gelopen in Nieuw Zeeland. Olifanten, apen, orka’s, kangaroos, vele vissen, krokodillen en nog vele andere (rare) dieren van ver en dichtbij kunnen aanschouwen. We hebben kennis kunnen maken met andere culturen en gebruiken. Niet alleen van de Ozzie’s, Kiwi’s, Thai, Bruneiers en Maleisiërs, maar ook alle nationaliteiten die we tijdens het reizen een beetje beter hebben leren kennen. Dit is een ‘way of life’, wat ons heeft geïnspireerd tot nieuwe reizen met onze backpack! Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes op de weblog. Kom gauw eens langs om onze verhalen te horen en foto’s te zien.

Liefs en tot snel in NL!
Sander en Jorinde